Jak często należy odrobaczać zwierzęta?

Choroby pasożytnicze mogą być wywołane przez organizmy bytujące na powierzchni ciała lub w narządach wewnętrznych żywiciela. U psów żyjących w Polsce najczęściej występującymi endopasożytami są: glista (Toxocara canis), tasiemiec (Dipylidium caninum) oraz tęgoryjce (Unicinaria stenocephala), które żyją głównie w przewodzie pokarmowym żywiciela ostatecznego. Człowiek może być zarówno żywicielem pośrednim jak i ostatecznym niektórych pasożytów zwykle stwierdzanych u psów. Do zarażenia człowieka dochodzi drogą pokarmową. Są to tzw. „choroby brudnych rąk”, wynikające z nieprzestrzegania podstawowych zasad higieny. Dlatego też szczególnie narażone na zachorowanie są dzieci, mające bliski kontakt z zarażonymi psami.

Ponieważ środki przeciwko pasożytom bytującym w przewodzie pokarmowym działają jednorazowo tzn. usuwają osobniki znajdujące się w przewodzie pokarmowym, ale nie zabezpieczają przed ponownym zakażeniem, należy pamiętać o regularnym odrobaczaniu. Oto moje rady:

- Dorosłe psy należy odrobaczać co 3 miesiące.
- W przypadku, gdy po podaniu preparatu w odchodach zwierząt znajdują się pasożyty, odrobaczenie należy powtórzyć po miesiącu.
- Szczenięta są bardzo często zakażane pasożytami przez matkę, dlatego pierwszym zabiegiem profilaktycznym po odebraniu go od hodowcy powinno być odrobaczenie i odpchlenie.
- Odrobaczać zwierzęta powinno się na tydzień przed planowanym szczepieniem ochronnym, zwiększa to skuteczność szczepienia.
- Warto jest odrobaczenie poprzedzić podaniem preparatu przeciwko pchłom, gdyż pasożyty te roznoszą jajeczka nicieni.

Dlaczego warto wykonywać profilaktyczne badania krwi?

Badania laboratoryjne krwi powinno wykonywać się profilaktycznie u zwierząt powyżej 6 roku życia. Umożliwia to wczesne wykrycie wielu chorób jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych. Wczesna diagnoza umożliwia szybkie podjęcie leczenia co w znaczący sposób ogranicza szkody, jakie choroba wyrządza w organizmie. Bardzo często zdarza się, iż po wystąpieniu objawów klinicznych leczenie nie jest już skuteczne.

Jak dobierać karmę po zabiegu kastracji i sterylizacji kotów i kotek?

Karma, którą podajesz swojemu Pupilowi powinna zapewniać utrzymanie prawidłowej masy ciała oraz środowiska moczu, które pomaga przeciwdziałać powstawaniu kamieni moczowych. Sterylizacja prowadzi do zmian w wydzielaniu hormonów, a także do zmian w zachowaniu kota. Z tego względu konieczne staje się wprowadzenie odpowiedniej diety.

- U sterylizowanych kotów wzrasta ryzyko rozwoju otyłości, po zabiegu sterylizacji koty zaczynają jeść więcej, podczas gdy w rzeczywistości ich zapotrzebowanie energetyczne zmniejsza się o około 30%.
- Ryzyko rozwoju otyłości jest wyższe u kocurów niż u kotek. Spożycie karmy u kastrowanych kocurów wzrasta o 25%, podczas gdy sterylizowanych kotek o 18%.
- U kotów sterylizowanych ryzyko powstawania kamieni szczawianowych jest 7-krotnie wyższe, a kamieni struwitowych 3,5-krotnie wyższe w porównaniu do kotów niesterylizowanych.
- Zmiany w poziomie hormonów oraz dość często towarzysząca temu nadwaga sprawiają, iż koty stają się bardziej leniwe, co między innymi powoduje, iż rzadziej podchodzą do miski z wodą i oddają mniejszą ilość moczu. Mocz gromadzi się wtedy w pęcherzu, pozostając tu przez dłuższy czas, co stwarza idealne warunki do powstawania kamieni.

Jak wygląda przygotowanie do zabiegu, zabieg i opieka pooperacyjna?

PRZED ZABIEGIEM

Każda operacja jest dużym obciążeniem dla zwierzęcia. Ważne jest więc odpowiednie przygotowanie do zabiegu, a później odpowiednia opieka pooperacyjna.
Podstawowe zasady postępowania:
- głodówka przedoperacyjna dzień przed planowanym zabiegiem – pusty żołądek nie będzie uciskał przepony w trakcie operacji, tym samym nie będzie utrudniał oddychania. Przy pełnym żołądku istnieje niebezpieczeństwo zachłyśnięcia lub skrętu żołądka
- woda powinna być stale dostępna pomimo głodówki
- badanie przed zabiegiem - w przypadku wątpliwości co do zdrowia lekarz zleci dodatkowe badania w celu określenia stanu zdrowia pacjenta
Badania dodatkowe są również wskazane u zwierząt nie wykazujących objawów chorobowych. Podstawowe badania dodatkowe przed zabiegiem chirurgicznym to: badanie morfologiczne krwi, badanie biochemiczne krwi (profil wątrobowy, profil nerkowy, profil metaboliczny) i EKG.

ZABIEG OPERACYJNY

Termin zabiegu należy uzgodnić telefonicznie lub podczas wizyty. 24 godziny przed zabiegiem należy zastosować porady dotyczące przygotowania do zabiegu.
W lecznicy przed zabiegiem zwierzęciu podane zostają środki uspokajające. Właściciel czeka w poczekalni 10-15 min, aż środki zaczną działać, następnie zakładany jest kateter dożylnie i zostają podane środki do narkozy. Zabieg odbywa się w sali operacyjnej.
Po zabiegu pacjent przebywa w klatce wyłożonej wkładem higienicznym.

Zwierzęta wydawane są po upływie 4 godzin od zabiegu. Przed odebraniem zwierzęcia właściciel zostaje pouczony o właściwej opiece.
W dniu następnym i dwa dni po zabiegu odbywa się rutynowa wizyta kontrolna. Szwy są wyciągane po 7-14 dniach.

PO ZABIEGU

Największe zagrożenie życia zwierzęcia występuje w ciągu pierwszych 48 godzin po zabiegu, dlatego trzeba przestrzegać poniższych zaleceń:
- po zabiegu w łapie zwierzęcia w razie konieczności zostanie kateter dożylny, daje on możliwość szybkiego udzielenia pomocy
- szwy operacyjne należy zabezpieczyć zgodnie z zaleceniem lekarza - służy do tego kołnierz ochronny lub fartuszek, noszony aż do wyciągnięcia szwów
- po powrocie do domu zwierzę będzie potrzebowało ciepłego, spokojnego i suchego miejsca
- w przypadku wymiotów należy położyć głowę niżej niż tułów, by nie doszło do zachłyśnięcia
- nie podawać jedzenia po zabiegu w tym samym dniu – przewód pokarmowy pracuje słabiej po środkach znieczulających
- wodę należy podawać, gdy zwierzę jest przytomne, nie należy poić na siłę
- jeżeli po zabiegu trzeba obrócić zwierzę na inny bok, a nie może ono zrobić tego samodzielnie, zawsze należy je przekręcać przez mostek,
zmniejsza się w ten sposób ryzyko wystąpienia skrętu żołądka
- każdy zabieg operacyjny wywołuje ból, podawane więc są środki przeciwbólowe przez co najmniej 2 dni po zabiegu zgodnie z zaleceniem lekarza
- należy bacznie obserwować zwierzę od momentu zabrania go z lecznicy, jeżeli wystąpi coś niepokojącego należy zgłosić to lekarzowi
Szwy są wyciągane po 7-14 dniach.

Dlaczego warto kastrować i sterylizować zwierzęta?

W przygotowaniu...

Kiedy rozpocząć szczepienie szczeniąt i kociąt?

Bezpośrednio po urodzeniu szczenięta/kocięta są przygotowane na atak zarazków znajdujących się w środowisku. Dzieje się tak, ponieważ podczas ciąży szczenięta/kocięta zaopatrywane są przez matkę w odpowiednie przeciwciała. Niestety przeciwciała te szybko zanikają w organizmie szczenięcia/kociąt i zwykle w wieku 7-9 tygodni szczenię nie posiada już zapasu przeciwciał matczynych.

Od tego momentu prawdopodobieństwo zachorowania znacznie wzrasta, szczególnie w przypadku ataku groźnego zarazka. Jeśli dodatkowo zwierzęta spotykają się z innymi na spacerach, odwiedzają wspólne trawniki itp. trzeba poważnie zastanowić się nad szczepieniem wczesnym, gdyż kontakt z zarazkiem jest niemal pewny. Dlatego szczepienie wczesne wykonuje się w 6-7 tygodniu życia, rutynowo szczepienia rozpoczyna się w 9-10 tygodniu życia.